Er is veel te doen over arbeidsmigranten en huisvesting, maar ook over toegang van arbeidsmigranten tot de zorg. Op een of andere manier krijgt de sector dat niet afdoende geregeld en is er ook op gemeentelijk niveau een knelpunt. Ze slaan de handen ineen voor een oplossing. Als we naar de zorgverleners luisteren, dan hoor ik dat de huisarts eigenlijk al met 3-0 achterstand start. Als een migrant een zorgvraag heeft is er vaak niet een medisch basisdossier, arts en patient spreken niet dezelfde taal en de migrant komt in een onbekend zorgproces met andere verwachtingen. Dit leidt nogal eens tot slechte ervaring in het proces.